Πόσες κομματικές πόρτες χτύπησα
Προσπαθώντας να σώσω την Ελλάδα;
Πόσες ποδιές κατουρημένες φίλησα
Για της πατρίδας τα ιδανικά;
Σε πόσες εκδηλώσεις υπνηλίας ξενύχτησα
Ελπίζοντας σε ένα βλέμμα του Προέδρου;
Πόσα τηλεφωνήματα έριξα σε τυχαίους αριθμούς
Για της παράταξης την προμότα;
Πόσα μπινελίκια υπέφερα
Όταν με πιάναν να κολλώ αφίσες
σε μάντρες και τοίχους σχολείων και κατηχητικών;
Χαλάλι όμως
Η θέση στο ψηφοδέλτιο είναι πια δική μου
Ολόδική μου
Κι ας πούλησα τα χτήματα της μάνας μου
Κι ας πήρα γαμοδάνειο χωρίς καν αραββώνα
Κι ας έπαθα οσφυοκαμψία από τους τεμενάδες στον Πρόεδρο