Πόσες κομματικές πόρτες  χτύπησα

Προσπαθώντας να σώσω την Ελλάδα;

Πόσες ποδιές κατουρημένες φίλησα

Για της πατρίδας τα ιδανικά;

Σε πόσες εκδηλώσεις υπνηλίας ξενύχτησα

Ελπίζοντας σε ένα βλέμμα του Προέδρου;

Πόσα τηλεφωνήματα έριξα σε τυχαίους αριθμούς

Για της παράταξης την προμότα;

Πόσα μπινελίκια υπέφερα

Όταν με πιάναν να κολλώ αφίσες

σε μάντρες και τοίχους σχολείων και κατηχητικών;

 

Χαλάλι όμως

Η θέση στο ψηφοδέλτιο είναι πια δική μου

Ολόδική μου

Κι ας πούλησα τα χτήματα της μάνας μου

Κι ας πήρα γαμοδάνειο χωρίς καν αραββώνα

Κι ας έπαθα οσφυοκαμψία από τους τεμενάδες στον Πρόεδρο

 

Σεμνός και ταπεινός ξεκίνησα

Καπάκια μάζευα από τις μπύρες

που πίναν οι μεγάλοι

Ονείρατα έκαμα να αρμενίσω

στης Ελλάδας τις πέντε θάλασσες

Πάνω στο κόκκινο ποδήλατο,

το χρώμα που μισούσα

 

Κι αν ήμουν ταπεινός και καταφρονεμένος

Βλέμμα καθάριο είχα και θέληση μεγάλη

Μουστάκι από μικρός μεγάλωνα, σαν άντρας

Μπας κι ήτανε η τρίχα θέμα ορμονικό;

Φλοκάτη με κόμπους είχε γίνει η πλάτη στα 15 μου

 

Τώρα, ξυπνώ τα βράδια κάθιδρος

Βλέπω πως χάνω το χαρτοφυλάκιο

Μέσα από την ιδρωμένη μου μασχάλη

(κι εκεί το ορμονικό με κυνηγά, γαμώτη μου;)

Κι ο Πρόεδρος απειλητικά

Το δάχυλο κουνάει

Ή μπας και είναι ο δοσάς;

 

Φοβάμαι ότι οι σταυροί δεν θά ‘ναι αρκετοί

Πως τα πανώ θα τα σηκώσει ο αέρας

Τα ψηφοδέλτια θα πέσουν βρώμικα

Μέσα σε χέστρες τούρκικες,

Και τις μισώ τις τούρκικες, απ’τον στρατό ακόμη

Πως θα μιλώ σε αίθουσες αδειανές

Χωρίς μικρόφωνο, χωρίς φωνή

Με δύο πληρωμένους κλακαδόρους  μονάχα

Με κομπολόι και λίγδα στο μαλλί

Να με κοιτούν σα χάνοι

Κάνε αδέρφια να δεις καλό, μετά σου λένε

 

Ασφυκτιώ, πνίγομαι

Όλες αυτές οι θυσίες για το τίποτα;

Όλοι οι πύρινοι λόγοι που πρόβαρα στον καμπινέ

Για να μου πάρει την έδρα ένας Τραγάκης;

Δύο κουστούμια έραψα για την ορκωμοσία

Ένα με σχίσιμο στο σακάκι πίσω κι ένα χωρίς

Της μάνας μου ιδέα

 

Ασφυκτιώ, υποφέρω

Πρέπει να βρω μια λύση

Πρέπει να μπω στη Βουλή

Για να σώσω την Ελλάδα

Από τους μετανάστες, τους κομμουνιστές,

τους ανυπότακτους

 

Μα ναι, το βρήκα, αυτό είναι

Θα ακολουθήσω τα βήματα των ειδικών

Αυτών που μπήκαν στην Βουλή με τα τσαρούχια

– Όχι του Ταμήλου, ρε μάνα, μη πετάγεσαι

Τατσόπουλος θα γίνω

Στο πιο ελληνοπρεπές

Στο πιο πατριωτικό

Στο πιο βαθύ μπλε, το μελανό

 

Φέρτε μου γυναίκες να σαγηνεύσω

Φέρτε μου ζωντοχήρες να ξελογιάσω

Φέρτε μου γριές να καλοπιάσω

Ο νέος Δον Ζουάν των Αθηνών ζητά την ψήφο σας

Μάνα, σιδέρωσε το μπλε βρακί μου

Απόψε θα βγω, μη με περιμένεις

Θα αργήσω