Τη μαμά μου Γερμανία

εγό την αγαπό πολί

αίμαθα κε να το γράφο

στη νιχτεροινή σχωλί

Τι στολί μου πάντα βάζο

με καιφάλι καραφλώ

μα αν του Χίτλαιρ εγό μοιάζο

το αρνούμε  μια και διό

Δέρνο κανά πακιστάνει

και κανά κομουνιστί

κι η μαμά μου λέει μπράβω

πως δεν είμαι αδαιρφί

Γκώμενα δεν έχω βγάλη

κι ούτε πρόκοιται θαρρό

τόρα με τον Κασειδιάρη

και τους gay αγαπό

Τόρα όμως νηώθω μώνος

που’νε  όλει στη μπουζού

ίσος και για παρείτσα

να με χόσουν στην ψοιρού

Αν τρομάξο θα τους «δόσο»

όπος έκαναν παλιά

όλει οι γερμανοτσοληάδες

οι ρουφιάνει τα καρφηά

Δε με νηάζει όμως τόσω

αφού θα ‘ναι κι ο αρχιγός

θα με προστατεύη πάντα

και αυτός και ο λαγώς

Δε ξεχνό το τρίτω ράιχ

και του Χίτλαιρ τη πιγμή

Και παντού βροντοφωνάζο

ΕΜΑ ΤΙΜΟΙ ΧΡΙΣΙ ΑΒΓΕΙ