Ο έρωτας είναι τυφλός κι αν δεν είναι τον τυφλώνει η άτιμη η ανάγκη….Δικό σας
Μάνα με τους εννιά σου γιούς και με τη μια σου κόρη
Που’ναι ξανθό ζαχαρωτό κι όλοι τραβάνε ζόρι
Είναι κορίτσι παντρειάς κι η μάνα με μανία
Ψάχνει να Read the rest of this entry
Το κοκορέτσι αποτελεί τον απόλυτο γαστρονομικό ύμνο, την ποίηση προερχόμενη από έναν «εσωτερικό κόσμο» σεβαστό και αξιολάτρευτο, έναν έρωτα παιδιόθεν…Γι αυτό και σήμερα εκτάκτως, αναπολώντας τη χθεσινή βρώσιν, έγραψα τη σχετική ωδή..Δικό σας
Ήσουνα όμορφο πολύ
Λαχταριστό, γεμάτο
Και ήθελα ωσάν τρελή
Αυτή είναι μια φωτογραφία του Φουΐτερ που παρακολουθεί επίδειξη κολάν….Σεβόμενη το πάθος του δε θα μπορούσα να μην του αφιερώσω ένα άσμα για να εκφράσω τον πόθο και τον καημό του…Δικό του
Τρεις περδικούλες κάθονται, ψηλά στη Ντουρντουβάνα
Και συζητούν ολημερίς, ενός πουλιού το δράμα
Ήσυχα που’ναι τα βουνά, ήσυχοι που’ναι οι λόγγοι
Μα για τον Φουΐτερ δυστυχώς, Read the rest of this entry
πρρρρρτττττ!!!!!!!
Γεννήθηκες ένα απόβραδο του θέρου
Μέσα σε στάχυα φύλλα κοπριά
Ήσουν μπαμπάτσικο φαινόταν από τότε
Μωρό όχι σαν άλλα, μα διαφορετικιά
Τα χρόνια πέρασαν και έγινες γυναίκα
Την πέτρα έστυβες με περισσή μαγκιά
Καπνό που μπούρλιαζες μυρίζανε τα Read the rest of this entry
Από το εκπληκτικό BUS Memories Greece (κλικ στη φωτό)
Πρώτη φορά σε είδα και σ’ αγάπησα
Με το λεβιέ ταχύτητας να παλεύεις και σε πόθησα
Σα νά φτιαχνες ενα αόρατο μαλλί της γριάς
Για να το φάω εγώ στο Λούνα Παρκ της γειτονιάς
Σε λάτρεψα με την πετσέτα στο σβέρκο έναν Ιούλη
Μια μέρα που σε δυο λεπτά μαραίνονταν μαρούλι
Σε πόθησα όταν έβγαζες τον αγκώνα στο παράθυρο
Και γιωταχήδες έβριζες σκαιά με ύφος άγριο
Φουΐτερ 