Ένας λεβέντης χόρευε σε μαρμαρένιο αλώνι

Κι η κόρη που τον λαχταρά, μωρέ, τον καμαρώνει

Τον εκοιτά και τρέχουνε, τα σάλια από το στόμα

Μα από την άλλη σκέφτεται,«με κοροϊδεύει ακόμα»

Του κάνει τότε νόημα, να έρθει πιο κοντά της

Κι αρχίζει και τον ερωτά, με μίσος στη ματιά της

 

«Πού ήσουν εψές λεβέντη μου κι αντιπροψές το βράδυ;

Που σε περίμενα να’ ρθεις και να μου βάλεις λάδι;»

«Εψές ήμουν στη μάνα μου, προψές στην αδερφή μου

Κι αντιπροψές με κάλεσαν, οι φίλοι οι δικοί μου.»

 

«Δε σε πιστεύω εγώ Τζανή, νομίζω με δουλεύεις

Και, ναι, θαρρώ τη Μαριγώ, σα να την πασπατεύεις

Το νιώθω, εσύ δε μ’ αγαπάς, πολύ με κοροϊδεύεις

Κι αν είναι αλήθεια όλα αυτά, πες μου, μη με παιδεύεις

Θέλω ν’ ακούσω να μου πεις, την πάσα την αλήθεια

Με είχες για την κάψα σου; μου ‘λεγες παραμύθια;»

 

«Μα τί είν’ αυτά που τσαμπουνάς; Τα έχεις πάρει λάθος

Δε σ’ ήθελα ποτέ εγώ, μονάχα για το πάθος

Μην τρέξεις αθώα κορασίς, θα έρθω από πίσω

Δεν έχω και δυο μύγδαλα, για να σε κυνηγήσω

Μα έλα, μη μου τ’ αρνηθείς, κάθησε εις το γόνα

Άντε για να τελειώνουμε, έχει το βράδυ αγώνα»

 

«Το ξέρω πως πια δε μ’ αγαπάς και θέλεις να μ’ αφήσεις

Μα αν γενεί αυτό Τζανή, τη γη θε να φιλήσεις

Εγώ σε πίστεψα πολύ και σου ‘δωσα τα πάντα

Μα πλάνεσα πλάνην οικτράν. Με έβαλες στη μπάντα

Μου φέρεσαι σα να ‘μαι γω, ξεφτίλα γιουσουφάκι

Όπως τον βλέπει ο Σόιμπλε, τον Γιάνη Βαρουφάκη

 

Μα σου τ’ορκίζομαι παντού, στο λέω και θυμίσου

Πως θα’μαι ανεπανάληπτη, εγώ μες τη ζωή σου

Κι αν μ’αρνηθείς και αν σκεφτείς, εμένανε να διώξεις

Άκου καλά τι θα σου πω, για θα το μετανιώσεις

 

Στο ΣΚΑΙ κοιτάω διάφορες γυναίκες που σκοτώνουν

Σε μια εκπομπή με φονικά, τους άνδρες μαχαιρώνουν

Και θα τις δω προσεκτικά, πού έχουν κάνει λάθος

Και είναι ο φόνος τρομερός, λένε από το πάθος

Κι αν δε συμμορφωθείς εσύ, να’ρθεις να με ζητήσεις

Αν δε σε βρει μέγα κακό, εμένα να με φτύσεις»

 

Αυτά είπε η κόρη κι έφυγε, με τις βαριές φοβέρες

Και έγιναν για το Τζανή, κατάμαυρες οι μέρες

Μα ας πάψω τώρα εδώ εγώ, δε θα μιλώ σταλιά

Γιατί είναι λόγια φοβερά, δε βγαίνει η μιλιά

Μπορεί και να φοβίσουνε, γυναίκες και παιδιά

Γι’αυτό πηγαίντε για δουλειά. Τα λέμε..γεια χαρά!