-Τι είν’ το κακό που γίνεται κι η ταραχή η μεγάλη;

Στη μέση στο Ξηρόμερο, στην Κατοχή στη χώρα;

Πολλή βοή να γίνεται, μας πήρε το κεφάλι

Καλά, η Βουλή δεν τέλειωσε ακόμη τέτοια ώρα;

 

Μα ποια είναι κείνη η ψηλή που’ρχεται ξαναμμένη;

Θαρρώ πως είναι η Ζωή, φαίνεται θυμωμένη

Αυτή θα είναι σίγουρα, την άκουσα απ’έξω

Να λέει στο τηλέφωνο “Γιάνη θα σου τις βρέξω”

Άχου κι από τα νεύρα της, θα φάω εγώ καμία

Και είμαι εύθραυστο πολύ, θα μείνω με τη μία

Δεν είναι ώρα τώρα εδώ να έχουμε κηδεία

Τώρα που πήγε η άτιμη σε φόρο είκοσι τρία

 

Άντε εσύ βρε Κωνσταντή να την προϋπαντήσεις

Και πάρτηνε με το καλό, να μην την εκνευρίσεις

Πήγαινε μίλα της εσύ. Θα σου φερθεί κυρία

Σε έχει δει που’σουν στους φαν, πάνω στα θεωρεία

 

-Ζωίτσα ρίξε τ’αρματα δεν είναι εδώ το Σούλι

Και μη μας κοιτάς έτσι λοξά γιατί τρομάζουν ούλοι

Ξέρω πως είσαι συ γλυκιά, ήρεμη και στυλάτη

Μα σε παρεξηγούν όλοι συχνά, που’χεις ματιά σπαθάτη

 

Πες μας τι έχεις κούκλα μου; Πως θες να σε βοηθήσω;

Πώς άραγε τα νεύρα σου εγώ να ηρεμήσω;

Θες να σου φέρω εδώ μπροστά, απόψε τον Ζαμπίδη

Λίγο εσύ να εκτονωθείς, με ξύλο και μπουνίδι;

Θέλεις να φέρω Σόιμπλε, Νταισελμπλουμ και Λαγκάρντ

Να ρίξεις δύο-τρία άπερκατ, να πουν “ω μάι γκάντ”;

 

-Τι να σας πρωτοπώ και τι να ομολογήσω

Είναι πολλά τα βάσανα για να τα εξιστορήσω

Ούτε και πάλι πέρασε η πρόταση η δική μου

Νομίζω θα’χει φτάσει πια, 30 η πίεσή μου

Κι ο Γιάνης το βρωμόπαιδο, έκανε εμένα λιώμα

Ψήφισε ναι ο άτιμος και θα τον φάει το χώμα

 

Μου λένε πως επίτηδες αργώ διαδικασίες

Που βάζω κάτω άνετα ίσα με δέκα Σίες

Δεν έχω δόλο εγώ ποτέ, καμία συμπαιγνία

Απλά με πιάνει σπίτι μου μεγάλη αϋπνία

 

Μου λένε πως έχω πρόβλημα κι αίσθηση μεγαλείου

Αυτά είναι λόγια ύπουλα εκείνου του γελοίου

Γιατί σε αυτή τη λίστα του δεν ήμουν εγώ μέσα

Και τώρα με κακολογεί, ο άνδρας δίχως μπέσα

 

Τώρα ξανά ταράχτηκα, πάρτε το Λαφαζάνη

Για να με πάει πουθενά να φάω κανα λαζάνι

Μα που να τρέχω τώρανες, θα αποσυρθώ στα ενδότερα

Να δω το τι θα πράξω εγώ, μην έχουμε χειρότερα

 

Πηγαίνετε τώρα κι εσείς, καθόλου μη φοβάστε

Όσο είμαι εγώ εδώ, ήσυχοι να κοιμάστε

Και μην ξεχνατε εδώ τη Μις που γράφει άσμα ωραίο

Για θα σας βρει στο δρόμο σας, σίγουρα το μοιραίο