Παγκόσμιος πρωταθλητής στο «Μύταθλο»

 

Όμορφη δε θα το ‘λεγα

Μα ούτε χάλια είναι

Μεγάλη; Σίγουρα τη λες

Ίσια; Λίγη γωνία πήρε

 

Δεν είναι εμφανίσιμη

Ούτε τόσο ωραία

Μα όσο και να πει κανείς

Μου πάει κι ας ειν’ μοιραία

 

Ένα κακό έχει σαφώς

Από μικρός θυμάμαι

Πάντα όταν φταρνίζεται

Συναγερμοί βαράνε

 

Στο σύλλογο των κυνηγών

Γράφτηκα χωρίς όπλο

Οι άλλοι είχαν δίκαννα

Μα εγώ μια μύτη όλμο

 

Έπαιξα και σε σήριαλ

το λέγαν «Σπιναλόγκα»

την ειρωνία ανέχθηκα

με φώναζαν «μυτόγκα»

 

Από μικρό με φώναζαν

στα πάρτυ όλοι οι φαν

στη μύτη μου κρεμούσανε

ζακέτες και μπουφάν

 

Θητεία εγώ έκανα

σε ό,τι πιο βολικό

«ρουκέτα» με φωνάζανε

στο πυροβολικό

 

 

Ομπρέλα ποτέ στη θάλασσα

μόνο μαύρα γυαλιά

Στον ήλιο κάνει πάντοτε

απλόχερα σκιά

 

Ξεσκάλισμα προσεκτικό

Μ’ αγάπη, όχι γινάτι

Το δάχτυλο όχι βαθιά

Μη βγει και κανά μάτι

 

Γιατί ποτέ δεν ξέρουμε

Στο σκότος τι προσμένει

Μη βγει  από μέσα παστουρμάς

Μ’ αρμένικο τσιμένι

 

Τη δόξα της τραγούδησαν

Στο Ζάλογγο με  σπαγγάτο

Κλέφτικα και δημοτικά

Όπως το παρακάτω

 

«Τούρκοι δεν πέθαναν πολλοί

Απ’ έκρηξη στο Αρκάδι

Όσοι από αδέσποτο

σε φτάρνισμα κακάδι »