Οι ευφυείς αντιλαμβάνονται τη διαφορά ανάμεσα στον φιλελεύθερο και στον «φιλελέ». Τα κομματόσκυλα και οι κακεντρεχείς δεν θα την αντιληφθούν ποτέ. Ή δεν τους βολεύει να την αντιληφθούν. Είτε δεξιοί, είτε αριστεροί, είτε άσχετοι από κάθε πολιτική επιλογή. Kαι λέγοντας φιλελεύθεροι εννοούμε φίλοι της ελευθερίας, και όχι την προσήλωση σε κάποια ερμηνεία ταμπού.

Το να είσαι φιλελεύθερος δεν σημαίνει πως μισείς τον Μαρξ ή τον Μπακούνιν. Βασικά δεν μισείς κανέναν. Είναι όμως καθήκον σου να αντιστέκεσαι στον φασισμό. Σε εκείνον τον φασισμό που αντί να ανοίγει τα μάτια των ελεύθερων ανθρώπων τα κλείνει με συνθήματα εμφυλίου, με χουντικές ανοησίες και αντικοινωνικές προτροπές για δήθεν  πετυχημένα οικονομικά συστήματα από άτομα που έχουν μπερδέψει το κράτος με περίπτερο.

Φιλελεύθερος είσαι πρώτα από όλα όταν αγαπάς την ελευθερία. Τη δική σου αλλά και των συνανθρώπων σου. Όχι όταν θες να τους επιβάλλεις την άποψη σου, να τους απειλήσεις ή να τους παραπλανήσεις για να το πετύχεις.

Φιλελεύθερος είσαι όταν είσαι σίγουρος πως η άποψη σου δεν είναι δόγμα. Για αυτό η εμπεριστατωμένη διαφορετική άποψη και τα επιχειρήματα είναι ο δρόμος  προς τη βελτίωση της δημοκρατίας.

Φιλελεύθερος σημαίνει να αγαπάς τη δημοκρατία. Και ταυτόχρονα να προσπαθείς να την προστατέψεις. Γιατί τα κουσούρια της είναι πολλά όταν συνηθίζεται οι ηλίθιοι να είναι πλειοψηφία. Κι επειδή ως φιλελεύθερος δε μπορείς να κόψεις τα δικαιώματα των ηλιθίων, προσπαθείς να βελτιώσεις την ευφυΐα τους. Κι αυτό είναι εφικτό, αν και δύσκολο.

Φιλελεύθερος είσαι όταν αντιδράς σε Νεοναζί που πλασάρονται για πατριώτες.

Όταν αντιδράς σε δογματικούς αριστερούς ή δεξιούς.

Όταν αντιδράς σε παραληρηματικούς χουντικούς που ακόμα και στη σκέψη τους ανταλλάσουν την ελευθερία τους με ένα ανοικτό παράθυρο ή έναν ασφάλτινο δρόμο.

Όταν αντιδράς επειδή βλέπεις γύρω σου δυστυχία, αδικία και κράτη, πολιτικούς, τράπεζες, εταιρείες, ιδιώτες να ρουφάνε τη ζωή σου για να πλουτίσουν.

Φιλελεύθερος δεν είσαι όταν θεωρείς πως οι οικονομικές θεωρίες έχουν απόλυτες εφαρμογές επιτυχίας. Ούτε όταν πρεσβεύεις de facto κάποιο καπιταλιστικό οικονομικό μοντέλο. Γιατί ο φιλελεύθερος άνθρωπος δεν καθορίζεται από το αόρατο χέρι της αγοράς αλλά από τις σκέψεις του σε κάθε οικονομικό περιβάλλον. Είναι ο ίδιος που κάποτε τάχθηκε μαζί με τον Άνταμ Σμιθ αλλά είναι και ο ίδιος που κάποτε αντέδρασε στις θεωρίες του Σμιθ γιατί θεώρησε πως η πείνα δεν είναι στατιστικό μέγεθος αλλά τρομερή δυστυχία για την ανθρωπότητα.

Φιλελεύθερος είσαι όταν βλέπεις την παρακμή ενός κόμματος και αντιδράς για να βελτιωθεί.  Γιατί η παρακμή του στατιστικά και μόνο θα έχει σίγουρα επίδραση στη ζωή σου όπως και η αλλαγή του προς το καλύτερο.

Φιλελεύθερος είσαι όταν αντιδράς  στις λάθος επιλογές μιας κυβέρνησης όχι από κομματική τύφλα, αλλά για να βελτιωθεί επειδή κι αυτό στατιστικά έχει επίδραση στη ζωή σου.

Φιλελεύθερος δεν είσαι όταν εγκλωβίζεις τις επιλογές σου ανάμεσα στους εναλλάξ  διεφθαρμένους ή κακούς διαχειριστές της εξουσίας, αλλά όταν πετάς από την εξουσία τους ανάξιους αφήνοντας την ανοικτή μήπως και κάποτε φιλοτιμηθεί κάποιος πραγματικά άξιος  να διεκδικήσει τη διαχείριση της με την ψήφο σου. Αν και η αληθινή δημοκρατία δε θα έδινε την εξουσία ποτέ σε κανέναν εκτός του λαού. Έστω. Μπορούμε να κάνουμε υπομονή μέχρι να το συνειδητοποιήσει η πλειοψηφία. Γιατί ακόμα και η λέξη «εξουσία» είναι επικίνδυνη όταν δεν ανήκει στον λαό. Και δεν ανήκει. Αλλά αυτό το ξέρετε ήδη. Ή όχι;

Φιλελεύθερος είσαι κι όταν ως θεοσεβούμενος, αγνωστικιστής, ή άθεος δεν σταματάς να αναρωτιέσαι και να ψάχνεις για την αλήθεια δείχνοντας σεβασμό σε όσους έχουν άλλη οπτική από σένα.

Φιλελεύθερος είσαι όταν αποδέχεσαι με παιδική αφέλεια τη μηδενικότητα σου και την άγνοια σου σε ένα άπειρο σύμπαν.

Φιλελεύθερος είσαι ακόμα κι όταν αποδέχεσαι τα κόμπλεξ σου, αλλά και της κοινωνίας, κάνοντας τα πάντα για να χαθούν και να μην περάσουν σε άλλες γενιές.

Φιλελεύθερος είσαι όταν ασχέτως το τι σου έμαθαν από μικρό παιδί, επαναστατείς για να δεις την αλήθεια. Στη ζωή. Στη φύση. Στις ανθρώπινες σχέσεις.

Φιλελεύθερος είσαι όταν διψάς για δικαιοσύνη. Όχι για εξουσία.

Φιλελεύθερος όμως είσαι κυρίως όταν σε πολεμούν όλοι. Επειδή αντιδράς στα λάθη τους την ίδια στιγμή που προσπαθείς να διορθώσεις τα δικά σου. Επειδή δεν χαρίζεσαι στην πλαστή απολυτότητα του κομφορμισμού τους. Στο σαχλό παραμυθάκι που έφτιαξαν και ζουν αλλά την ίδια στιγμή προσπαθούν να στο πουλήσουν για best seller.

Γιατί οι πραγματικοί εχθροί του φιλελεύθερου ατόμου είναι όσοι αντιδρούν στην ελευθερία του. Και η αλήθεια είναι πως ακόμα νικούν.

Κι αν αυτά κάποιοι τα μπέρδεψαν με την Αναρχία τότε… ζήτω η Αναρχία. Ή έστω ο φιλελευθερισμός. Ή μάλλον όχι. Ζήτω οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που βλέπουν την ζωή όπως πραγματικά πρέπει να είναι. Εκατομμύρια ανάσες μέσα σε ένα δαιμονισμένο σύμπαν που πιθανότατα είναι παράλληλο. Ή όχι;